به طور کلی پروکسایدها به 4 دسته زیر تقسیم می‌شوند:
- پروکساید اسیدها: مشتقات پروکسی اسیدها؛ به عنوان مثال: اسید پراستیک.
- پروکسایدهای گروه اولیه: ترکیباتی با ساختار E-O-O-E که در آن E عناصر اصلی گروه هستند.
- پروکساید فلزی: عنصر اصلی یک فلز است؛ به عنوان مثال: پروکساید روی (ZnO2).
- پروکسایدهای آلی: عنصر اصلی کربن و ساختار اصلی آن C-O-O-C یا C-O-O-H است؛ به عنوان مثال: هیدروپروکساید بوتیل سوم.
کاربرد پروکساید در صنایع مختلف
- به عنوان کاتالیست در صنایع تولید‌کننده اولفین
- به عنوان عامل کراس‌لینکر در سنتز پلی‌استرهای غیراشباع در فرایند تولید و اصلاح پروپیلن
- عامل پخت (Cure) در پلیمریزاسیون اتیلن ونیل استات
- سولفونه کردن گوگرد در صنعت نفت و گاز به منظور گوگردزدایی اکسایشی
- سفیدکننده و ضدعفونی‌کننده آنتی‌باکتریال
مزایای پخت و استفاده از پراکسید
- حفظ خواص پس از کهنگی
- پخت غیرنیتروزامین
- بهبود مقاومت در برابر مواد شیمیایی و روغن
- پخت پلیمرهای اشباع‌شده و اشباع‌نشده
- طیف گسترده‌ای از دمای کارکرد
- بدون تغییر رنگ
چگونه پراکسید ها منجر به پخت رابرها می‌شوند؟
در فرایند پخت رابرها به‌طور مثال؛ سیلیکون رابر HTV ابتدا پراکسید در دمای پخت به مشتقات رادیکالی تجزیه می‌شود. سپس، رادیکال‌ها با گروه‌های عاملی موجود در ساختار پلیمر رابر برهم‌کنش داده و منجر به انتقال رادیکال به زنجیره پلیمری می‌گردد. از آنجایی که رادیکال‌ها ناپایدار هستند، تمایل به برقراری اتصال با سایر زنجیره‌های پلیمری دارند. در نتیجه، با اتصال دو زنجیره پلیمری به یکدیگر توسط یک پیوند عرضی، عمل پخت و یا کراس‌لینک انجام می‌شود.
